เคล็ดวิชากำเนิดศักดินา

ผมเป็นคนที่เกลียดระบบศักดินามาก

จริงๆ่ส่วนที่เกลียดไม่ใช่ตัวศักดินาหรอกครับ แต่เกลียดการ หลง และ เหลิง ในอำนาจศักดินา

และผมก็มีข้อสงสัยตลอดว่า ทำไม ศักดินามันถึงยัง powerful อยู่ แม้กระทั่งในปัจจุบันจะมีการเรียกร้องสิทธิมนุษยชน มีการเรียกร้องความเท่าเทียมกัน แต่ศักดินาก็ยังไม่หายไป แถมตอนนี้กำลังขยายขึ้นเรื่อยๆด้วยซ้ำ

เคยคุยกับคณบดีได้ความว่า เพราะคนไม่เชื่อว่าคนเท่าเทียมกัน ซึ่งผมว่าก็จริง แต่มันต้องตามไปให้ลึกกว่านั้นสิว่าทำไมถึงไม่เชื่อ เพราะอะไร

ผมคิดประเด็นนี้นานมาก คิดแล้วก็เลิกคิดเพราะคิดไม่ออก

อยู่มาวันหนึ่ง ผมอ่านเจอคำพูดของจูเลียส ซีซาร์

“จงระวังผู้นำที่ตีกลองรบเพื่อปลุกสำนึกรักชาติของพลเมือง… เพราะสำนึกที่ทำให้เลือดปะทุห้าวหาญ ได้เท่ากับทำให้สติปัญญาแคบลง เมื่อเสียงกลองรบระงมถึงจุดสุดยอด เลือดจะเดือดพล่านด้วยความเกลียดชัง ดวงปัญญาก็ปิดสนิท คราวนี้ก็ไม่จำเป็นที่ผู้นำต้องริบเอาสิทธิของพลเมืองไป หากพลเมืองเองซึ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสำนึกรักชาติ จะยกสิทธิทั้งหมดของตนให้แก่ผู้นำด้วยความยินดี”

อ่านแล้วแล้วผมอุทานเบาๆ

“ไอ้เชี่ยเอ้ย มันเล่นแบบนี้นี่เอง กูเข้าใจแล้ว”

นี่เองคือวิชาลึกลับในตำนาน

ตั้งแต่ผมศึกษาพิชัยสงครามเรื่องศาสตร์แม่ทัพ จะมีอยู่บทหนึ่งที่ไม่มีใครยอมสอนให้

ระบุไว้ว่ามี แต่ไม่บอกว่าเป็นอะไร

ทีแรก ผมเข้าใจเอาเองว่าคงเป็นเรื่องโหดร้ายหรือไม่ดี กลัวคนจะเอาไปใช้ในทางที่ผิด

แม่ง เปล่าเลย ที่ไม่สอนเพราะวิชานี้มันทำให้ตาสว่างต่างหาก

อ๋อ งั้นสิถึงให้ใครรู้ไม่ได้ ขืนทหารรู้มีหวังกองทัพชิบหายหมด

อย่างนี้นี่เองถึงเป็นแม่ทัพได้ ถึงใช้ให้คนไปตายแทนได้ ถึงเกณฑ์คนมาออกรบได้ สั่งตัดหัวใครก็ได้ อ๋อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง

ที่แท้ศาสตร์การปกครองทั้งหมดมันเป็นแค่กระพี้นี่หว่า มันเป็นแค่หลักที่ใครๆแม่งก็รู้ ใครก็ทำได้

แต่ถ้าไม่มีหลักตัวนี้ ยังไงก็เป็นได้แค่กุนซือ มิน่าล่ะ กุนซือถึงเต็มไปหมด ในขณะที่แม่ทัพมีไม่กี่คน

โอเค อยากปิดบังกันมากนัก ผมขอแก้แค้นด้วยการสวมรอยซะเลย

ในเมื่อมันไม่มีชื่อ งั้นผมนี่แหละจะตั้งชื่อให้ ผมจะเรียกหลักสุดท้ายของแม่ทัพนี้ว่า

“เคล็ดวิชากำเนิดศักดินา”

เมื่อเอาชาติ เอาองค์กร เอาสถาบันมาเป็นข้ออ้าง ประชาชนก็พร้อมที่จะยอมทำทุกอย่าง ขนาดตายยังยอม นับประสาอะไรกับเรื่องอื่น

นี่คือเวทมนต์ของชนชั้นสูงโดยแท้ เวทมนต์ในการเสกชนชั้นล่างให้เป็นควาย

เช่น ระบบเชียร์ในมหาลัย รุ่นพี่มันก็เอาคณะมาอ้าง ทำเพื่อคณะ ศักดิ์ศรีของคณะ น้องรู้มั้ยว่าวันเชียร์ต้องร้องเพลงให้ดัง ไม่งั้นคณะเราจะขายหน้า เมื่อเลือดของความรักคณะบังเกิดขึ้น รุ่นน้องก็ยอมเป็นควาย ยอมทำทุกอย่างเพื่อคณะ โดนกดขี่ก็ไม่ว่า ก็เพื่อคณะ แค่นี้เรายอมได้

หรือการแข่งกีฬาก็ทำไปด้วยความอยากเอาชนะ ไม่ได้อยากกระชับสัมพันธ์ ทีมเราต้องชนะ เราต้องสู้เพื่อทีม แค่นี้เราก็มองฝ่ายตรงข้ามเป็นศัตรูเรียบร้อย ตอนลงไปแข่งก็เหมือนเลือดเข้าตา จะขยี้ฝ่ายตรงข้ามอย่างเดียว บางคนถึงขนาดยอมทำผิดกติกา เพียงเพราะต้องการให้ทีมชนะ นี่ไงครับ โดนเวทมนต์เข้าไป

บางคนเป็นเสื้อเหลือง โดนกล่อมว่าตัวเองทำเพื่อชาติ ขนาดยึดสนามบินก็ยังกล้าทำ

บางคนเป็นเสื้อแดง กล้ายึดรถแก๊ส กล้าปิดถนน รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดี แต่ก็ทำ เพียงเพื่อประโยชน์ขององค์กรตัวเอง

ชนชั้นล่างพวกนี้ไม่เคยรู้ว่าตัวเองคือหุ่นเชิดของชนชั้นบน

ลองดูสิครับ ที่ว่ามานี้ใครบ้างที่ได้ประโยชน์

เจ้าของทีม ประธานบริษัท รุ่นพี่บ้าอำนาจ ไอ้พวกชนชั้นปกครองทั้งนั้น

พวกชาติ องค์กร ทีม เป็นแค่ข้ออ้างในการรักษาอำนาจเท่านั้น

ที่ผ่านมาเราโดนเวทมนต์ครับ พวกมันทำของใส่เรา

บทความนี้เป็นเหมือนน้ำมนต์รดพวกท่าน ให้เสนียดจัญไรทีมันบังตาอยู่หลุดออกไป

ส่วนบางคนที่โดนหนักขนาดเข้ากระดูก อันนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้

รักตัวเอง กลุ่มของตัวเอง ทีมของตัวเอง รักแบบพอดีๆ ไม่ต้องรักมาก ไม่ต้องถึงกับคลั่ง

เวทมนต์แห่งศักดินาจะทำอะไรคุณไม่ได้

แล้วคุณก็จะรู้ เวลาที่ฝุ่นเข้าตามันออกไปแล้ว

โลกกว้าง…..มันสดใสเหลือเกิน